"Pod Kopułą" Stephen King

Tytuł:                      Pod Kopułą

Tytuł oryginalny:   Under The Dome

Autor:                     Stephen King

Data premiery:      2010-03-09
Wydawca:              Prószyński Media

Liczba stron:         928
Ocena:                    7/10

"Pewnego pogodnego, jesiennego dnia małe amerykańskie miasteczko Chester's Mill zostaje nagle i niewytłumaczalnie odcięte od świata. Otacza je niewidoczne pole siłowe, które mieszkańcy zaczynają nazywać kopułą. Sytuacja szybko się pogarsza. Pole wpływa niekorzystnie na środowisko, a ludzi powoli ogarnia panika… 
Dale Barbara, weteran wojny w Iraku zarabiający na życie jako wędrowny kucharz, jest zmuszony do pozostania w Chester’s Mill. Wspierany przez wojsko, które znajduje się na zewnątrz kopuły, wraz z garstką ochotników próbuje uspokoić nastroje społeczne. Na drodze staje im Duży Jim Rennie, ambitny lokalny polityk, który za wszelką cenę chce wykorzystać sytuację dla własnych celów. Wraz z synem ukrywają wiele koszmarnych tajemnic, które nie mogą ujrzeć światła dziennego.
Czas ucieka, a największym wrogiem mieszkańców jest sama kopuła. Czy dowiedzą się, jak powstała, zanim będzie za późno? Czas goni. A właściwie czasu już brak… "

"Wcześniej czy później...krew zawsze tryska na ścianę"

Szczerze przyznaję,że my się z Królem Stefanem nie bardzo lubimy. Do tej pory przeczytałam tylko "Carrie" i "Joyland" i, wstyd się przyznać, zaczęłam czytać i porzuciłam 3 kolejne (!) jego książki. W pełni doceniam Jego kunszt literacki i tego,że potrafi fenomenalnie pisać nie trzeba nikomu udowadniać, ale po prostu nie mogę przejść przez jego powieści, a raczej zacinam się już na początku. Wiem,że początki są trudne i niejednokrotnie przekonałam się, iż warto je przeboleć, więc walczę z tym, jak tylko mogę. 

Przejawem takiej "walki" jest właśnie "Pod Kopułą". Początek męczył mnie okrutnie, nawał postaci przytłaczał, i nie rekompensował tego luźny, pozbawiony udziwnień język powieści. Bardzo nie podobało mi się, że ów początek ciągnie się tak długo, King przeprowadza nas przez wydarzenia związane z pojawieniem się kopuły z perspektyw ludzi w miasteczku, a dzięki "magii narracji" w rzeczywistości nie mija kilka sekund, ale na papierze jest to kilka stron...Nie wiem dlaczego, ale STRASZLIWIE mi się to dłużyło, jak i ogólnie cały początek, zanim nie połapałam się w tych wszystkich  bohaterach.

"Nadzieja to najgorsze skurwysyństwo jakie wylazło z puszki Pandory."

Mimo irracjonalnej niechęci do twórczości pana Kinga zdecydowałam się przeczytać "Pod Kopułą" ze względu na motyw, który przypominał mi serie książek, które bardzo lubię, a mam tu na myśli "Gone. Zniknęli" Michaela Granta. Gdzieś w głębi bałam się, że będzie to krótko mówiąc zerżnięte a zmienione tylko detale lecz pod tym względem się nie zawiodła. Koncepcja kopuły w obydwu książkach jest zupełnie inna, co bardzo mnie ucieszyło.
Po 150 stronach książka zaczęła mnie wciągać. Bardzo. King jest mistrzem kreowania świata przedstawionego i chwała mu za to. Akcja książki toczy się bardzo szybko, w zastraszającym niemal tempie. Czasami aż nie dowierzałam, iż tyle się już wydarzyło w przeciągu kilku książkowych dni.

W dalszej części powieści gęste zaludnienie nie przeszkadza tak bardzo, a wręcz jest zaletą, możemy obserwować punk widzenia niemalże wszystkich mieszkańców - od dzieci aż po ludzi starszych. Jak na króla przystało, wszyscy bohaterowie są świetnie wykreowani, nawet Ci, którzy nie mają zbytniego wpływu na fabułę. Stephen jest mistrzem zagłębiania się w ludzką psychikę, potrafi doskonale oddać każde jej zakrzywienie, każdy detal. W "Pod Kopułą" pokazuje nam, jak ludzie, których znamy całe życie, potrafią zmienić się w kilka dni, ba, nawet godzin na tyle, by choćby  ratując swoje życie, przejechać matkę z dzieckiem i skrzętnie ignorować trzask łamanego kręgosłupa.

Sama książka może przerażać przez swoje gabaryty, ale kiedy już mnie wciągnęła, przeczytałam ją bardzo szybko. Jednym z powodów tejże prędkości była niepohamowana chęć poznania zakończenia. Kopuła niezmiernie mnie zainteresowała, skąd się wzięła? dlaczego ma takie właściwości? i najważniejsze: czy zniknie? Wiedziałam,że odpowiedzi poznam na kilku ostatnich kartkach, więc każdy skrawek wolnego czasu poświęcałam tejże książce. Podczas czytania nie dowiadujemy się wiele o kopule, mieszkańcy zamknięci pod kloszem niezbyt interesują się tym, jaka jest, bardziej myślą, jak się wydostać. Odwrotnie Ci z zewnątrz - wiemy, że rząd USA bada każdy aspekt anomalii, jednak i tak niewiele się dowiadujemy o jej właściwościach, a szkoda.

Zakończenie, zakończenie, zakończenie. Co z zakończeniem? Ano jest i to jest chyba największy minus tej książki. Czekałam z niecierpliwością, jak wszystko się skończy, a tu...rozczarowanie. Czułam, jakby zakończenie było wyrwane z kontekstu, z innej książki i nie pasowało tutaj, mimo że było kilkakrotnie sugerowane w powieści. Dobrze wykreowany  świat, współgrające z nim postacie i lekki, przyjemny język przyćmiewa ten, jak dla mnie, dość dziwny finał. No cóż, nie można dostać wszystkiego i jestem pewna, że wielu osobą spodoba się rozwiązanie, jakie zapodał nam Król Stefan.

"- Już? - spytał Barbie

- Nie całkiem. Muszę jeszcze nastawić mój palec od pokazywania "pitol się". Może się przydać".

Tymczasem jako ciekawostkę powiem wam,że powstał serial na podstawie tej książki. Nie cieszy się zbyt dobrymi opiniami, ale chyba go obejrzę jako taką alternatywę dla książki, może nawet zrobię zestawienie - serial jako odzwierciedlenie książki i jako jej alternatywa. Drugi sezon ma wyjść niebawem i ponoć sam King pisze do niego scenariusz!

Łapcie trailer!:

Tak w innym kontekście, to właśnie kończę czytać "Partials. Częściowcy" i recenzja powinna ukazać się jutro.

Książka bierze udział w wyzwaniach:

Czytam Opasłe Tomiska

Z literą w tle

                                                                                                                                    Evra